De laatste schoolweken

(!!)- deze blogs zijn geschreven voor de vakantie, maar ik plaats ze nu pas omdat ik niet echt geweldige wifi heb gehad deze vakantie, alsnog hoop ik dat het het wachten waard was.

Hoi, dit ben ik vanuit het vliegtuig naar Vancouver om de een na laatste blog te brengen over mijn tien maanden in Canada.
Dat was zo ongeveer het enige wat ik kon bedenken om mee te beginnen en sorry dat het zo lang heeft geduurd voordat deze blog gepost werd, maar in de laatste paar maanden heb ik het toch redelijk druk gehad en er gebeurde zoveel dat ik niet goed wist wanneer het slim was om te schrijven.
Nu heb ik een heel lijstje naast me met alle belangrijkere dingen erop, zodat deze blog nog een beetje geordend lijkt.

Lang geleden was er eens een meisje in Canada die naar een family appreciation moest met de familie die voor haar zorgde toen ze daar was. Nou ja, Michelle moest werken en Julianna zat op de opvang dus uiteindelijk ging ik alleen maar met Andrew er naartoe, maar het gaat om het idee. De family appreciation, was een van de weinige bijeenkomsten waarin alle internationals er waren en niet alleen die van Riverview Highschool, dus het was leuk om iedereen weer te zien.
Helena (mijn vriendin uit Duitsland) was er ook samen met haar hostmother en samen gingen we bij Andrew en zijn brother-in-law (Scott), die in dezelfde straat woont en een Franse jongen in huis heeft, zitten. Er was ook eten en we hadden allemaal best veel honger, maar voordat we konden eten moesten we eerst naar twee onnodige en veel te lange speeches luisteren van twee mensen die iets (wat weet ik niet) met de organisatie te maken hebben. Na - voor wat ik me herinner - een uur geluisterd te hebben naar hoe belangrijk en groot en geweldig de organisatie was en naar hoe lang het wel niet had bestaan konden we eindelijk gaan eten.
Omdat we met Scotts auto daar waren gekomen en Scott ergens heen moest, konden we snel even eten en wat foto’s maken en toen moesten we alweer weg.

Daarna was het moederdag en moederdag in Canada wordt zoals wel meer dingen, groter gevierd dan in Nederland.
En zoals bij alle andere dingen die gevierd worden gingen we bij alle familie langs om nou ja, te eten. En volgens mij waren er vast nog heel veel cadeautjes.

Ook ben ik met vrienden nog naar Deadpool 2 (een film) geweest, die heel erg grappig en leuk was. Ik heb ook geleerd dat sushi eigenlijk heel erg lekker is en voordat we vandaag het vliegtuig instapten hebben papa en ik ook nog sushi gegeten als lunch.
Ook ben ik nog redelijk vaak naar de mall geweest om onder andere een jurk te halen voor Prom.
En nadat Helena, Lilith (mijn vriendin uit Oostenrijk) en ik een keer terug kwamen van shoppen gingen we nog langs school omdat er een “square dance avond” was daar.
Square dancing is eigenlijk ontzettend leuk en als je het voor langere tijd doet ook heel erg vermoeiend. Het is een soort country-achtige dans, en het wordt gedaan met acht mensen, vier koppels dus, die in een formatie een vierkant volgen. Ondertussen worden er tijdens de vrolijke en een beetje ouderwetse vioolmuziek aanwijzingen gegeven door een vrouw met een microfoon, zodat je tenminste weet wat je moet doen. Dat is zo ongeveer de beste uitleg die ik kan geven haha.

Op school hadden we ook een Mental health week, waar onze dansklas een flashmob voor had voorbereid die we die week in de pauze lieten zien.
Door de hele week werd er dus van alles op school gedaan dat te maken had met mental health.

Toen ik een keer ziek was voor een dag, kwam ik er de volgende dag achter dat ik was uitgenodigd voor de Honours Awards op school. Als je een student of honour bent dan betekent dat dus dat het gemiddelde van je punten voor het hele schooljaar tussen de zeventig en de honderd zit, maar ik was een student of honour with distinction, wat betekent dat het gemiddelde van mijn punten voor het hele jaar tussen de tachtig en de honderd zitten.

Na de Honours Awards was er ook nog de Sports Awards waar ik naartoe ging omdat ik in het rugby team zat.
Het rugby team van onze school is waarschijnlijk (vanuit mijn point of view) het leukste team in de school als je zou luisteren naar al het gejuich iedere keer als er een meisje van ons team op het podium werd geroepen omdat ze ook nog in een ander sportteam zat.
Ik heb in de rugby season ontzettend veel plezier gehad en deze ervaring heeft echt bewezen dat je soms dingen moet proberen die je normaal niet zou doen of durven. Zo heb ik de sport rugby zelf verrassend leuk gevonden en ik heb allemaal meiden ontmoet waar ik normaal nooit tegen gesproken zou hebben.

Toen de Sports Awards bijna afgelopen was moest ik gaan, omdat ik samen met alle andere schoolband- en jazzbandleden een weekend trip gingen maken naar Newfoundland. Minsu (mijn vriendin uit Korea) en Jessica (mijn Canadese vriendin van yogaklas) gingen ook mee.
Om van Cape Breton naar Newfoundland te gaan moet je zeven uur op een boot zitten en we vertrokken om kwart voor twaalf ’s nachts en we zaten tot in de ochtend op de boot.
Toen we aankwamen was het aan het sneeuwen (het was 25 mei…..MEI). We reden meteen voor een aantal uur naar een basisschool voor ons eerste en enige concert. Daarna reden we door naar het hotel, waar Minsu, Jessica en ik samen op een kamer zaten.
Toen we allemaal waren ingecheckt reden we met een bus naar het centrum van het stadje waar we logeerden, waar we gingen eten. Daarna mocht je kiezen of je wilde bowlen of naar de bioscoop, en omdat Jessica, Minsu en ik redelijk moe waren hebben we voor de film gekozen. De film bleek de première te zijn voor een nieuwe Star Wars film over Han Solo, en hij was best leuk voor iemand die nog nooit Star Wars heeft gezien (ik dus).
Na de film gingen we terug naar het hotel met de bus en tussendoor haalden we ook nog de kinderen op die waren gaan bowlen. Toen we terug in het hotel waren, was ik zo moe dat ik heel blij was om te kunnen gaan liggen.

De volgende dag moesten we heel erg vroeg op, omdat we nog een wandeling wilden maken, maar we moesten nog een stukje rijden om er te komen. De wandeling zelf was niet heel erg zwaar, maar wel erg mooi want je kon zowel bergen, met sneeuw erop, als water zien.
Daarna gingen we zelf naar een klein concertje luisteren van vier mensen die meerdere instrumenten speelden en liedjes maakten over dingen die ze hadden meegemaakt en het was leuker dan het klinkt.
Daarna gingen we naar de pub die naast het gebouw lag waar het concert was om ook nog een aantal kinderen van onze band solo te laten optreden, en mijn voeten deden aan het einde zoveel pijn, doordat ik de hele tijd moest staan, dat ik erg blij was toen we uit te pub kwamen.
Daarna gingen we naar een insectarium, waar ontzettend veel verschillende soorten insecten te zien waren, zowel vogelspinnen, als vlinders, en ook wandelende takken en kakkerlakken. Daar zijn we toen we een aantal uur goed zoet mee geweest en daarna kwam de bus iedereen weer ophalen om weer naar het hotel te gaan.
De ochtend daarna moesten we weer erg vroeg opstaan zodat we met de bus weer naar de boot konden om weer zeven uur lang naar huis te varen. Gelukkig was het best een luxe boot en waren we allemaal erg comfortabel.

Een aantal weken later hadden we rugby provincials.
Toen we in de ochtend aankwamen op het veld waar de wedstrijden gespeeld zouden worden, zetten we samen met de andere meiden een grote tent op voor schaduw, want het was die dag heel erg warm.
Voordat we onze eerste wedstrijd moesten spelen hadden we genoeg tijd en genoeg snacks en een grote speaker om die tijddoor te komen. Onze eerste wedstrijd verloren we net met een try en daarna hadden we een lange pauze van een paar uur om te lunchen en lol te maken voordat we onze tweede en laatste wedstrijd moesten spelen.
Onze laatste wedstrijd verloren we jammer genoeg ook, maar eigenlijk vond ik het toch niet zo erg omdat we anders die volgende ochtend heel erg vroeg op hadden moeten staan om nog twee wedstrijden te spelen, en daar had ik nou niet zo veel zin in.
Toen werden er nog heel veel foto’s gemaakt en er werd zelfs een beetje gehuild, omdat het seizoen over was en er waren heel wat meiden uit het team in hun laatste schooljaar.
Ik heb het erg leuk gehad bij rugby en ik ben blij dat ik het gedaan heb, want ik heb nog nooit zo’n goede teamspirit gezien en gevoeld.

Een week later hadden we ons laatste concert op school en we mochten met de jazzband meer liedjes spelen dan normaal en het was heel erg leuk en mooi. Andrew en Michelle kwamen luisteren.
Ook hebben papa en mama kaartjes weten te krijgen voor het BTS concert in Amsterdam en ik ga daar naar toe samen met Julia (mijn Duitse vriendin uit de eerste helft van het jaar), en ik ben zo ontzettend blij!! Het duurt nu nog precies 90 dagen, 16 uur, 31 minuten en 35 seconden, totdat het zover is haha.

Om goed afscheid te kunnen nemen van iedereen uit het rugby team en al onze coaches hielden we een potluck op school samen met het jongensteam. Ik had mama’s wafels gemaakt, die best goed gelukt waren.
Er werden alweer veel foto’s gemaakt en zelfs een paar leuke prijzen uitgereikt voordat er alweer knuffels werden gegeven om dan eindelijk afscheid te nemen, voorgoed.

Daarna kwam school ook aan een eind en we zaten alweer in de laatste week van school voordat de examenweek zou beginnen.
Ik had voor yoga mijn examen al eerder gedaan en dat examen bestond uit mijn eigen flow maken, die voordoen en dan uitleggen. Ik was niet echt nerveus, want ik was goed voorbereid en het was eigenlijk best leuk om te doen. De juf zei dat ik het goed had gedaan.

Die week hadden we een dance recital na school, en op die dag was de moeder van Andrew ook nog jarig, dus eerst kon ik daar heel even naartoe, waar ik snel wat eten naar binnen propte, voordat ik alweer terug moest naar school.
De dance recital was alleen voor onze dans klas en we lieten aan een klein publiek van vooral ouders en een paar vrienden zien wat we zoal gedaan hadden tijdens het tweede semester. Het was heel leuk om alle verschillende dansen te laten zien, zowel country als samba en ook nog groepsdansen. Aan het einde hadden we ook nog een kleine dancemove als verrassing voor onze dansjuf, waarvan ze heel hard moest huilen.

Ondertussen had ik ook een grote Canadese vlag gekocht bij de dollarstore net als alle andere internationals, zodat je al je vrienden erop kon laten schrijven en die vlag zal, zodra hij van Canada naar Nederland overgevaren is, samen met nog 18 kilo andere spullen, in mijn kamer komen te hangen, samen met de rugbybal waar al mijn teamgenoten hun naam op hebben gezet.

Ook mochten we op de laatste dag van school onze handen verven met onze eigen vlag en die op de muur zetten in school, net als andere internationale studenten dat hebben gedaan in de jaren voor ons. Het was een hele kliederboel, maar met al onze vrienden staan onze handafdrukken nu gezellig bij elkaar in alle kleuren van de wereld.

Ik heb school in Canada geweldig gevonden ook al is het systeem erg anders dan in Nederland.
Dit is het eerste deel van mijn twee laatste blogs, omdat het totaal zes pagina’s lang is en dat wil ik jullie niet aan doen.